Afgelopen vrijdag was het eindelijk zover! Ik ging verwachtingsvol met mijn moeder naar de verfilming van Fifty Shades of Grey. Mijn moeder en ik heb allebei de boeken meermaals gelezen en zijn allebei wel te spreken over de boeken. Eerlijk is eerlijk! Het is geen literair hoogstandje maar zeer vermakelijk is het wel! Op de soms wat éénzijdige seks scene’s na (zei ze nou seks?! Ja, dat zei ze zeker!). Goed, je kunt dus wel zeggen dat ik een bepaald idee en gevoel had bij het boek. Maar zat dat ook in de film? Daarom wil ik vandaag graag mijn mening delen over de film Fifty Shades of Grey. 

Hoe ik me voelde toen de film eindige? Ik geloof dat ik met een opgetrokken wenkbrauw de film in vogelvlucht opnieuw afspeelde in mijn hoofd en daarna verdwaasd m’n schouders ophaalde. Daarna wierp ik een blik op mijn moeder die ik al lichtjes nee zag knikken.

Passie

Mijn grootste gemis in de film is de passie. In het boek voelde ik echt de passie en het verlangen naar elkaar. Het gevoel waar van je zo’n kriebel in je buik krijgt als je er over leest. Dat heb ik geen enkel moment gehad toen ik de film zag. Natuurlijk begrijp ik dat dat een stuk moeilijker over te brengen is naar het witte doek dan het te beschrijven op wit papier. Maar dat is waar heel het boek omdraaide. Hoe ze zich zo tot elkaar aan getrokken voelden al vanaf het eerste moment, alsof ze elektrisch geladen waren. En als ze elkaar aan raken dat er dan een grote stroom shock plaats vond. Mijn vuur en vlammen werden al weer snel gedoofd, helaas.

Personages

Anastasia Steele is in het boek anders. Ik heb het eerste half uur van de film vooral gelachen (of uitgelachen?) om haar flauwe en iets wat ongemakkelijke grappen. En eerlijk, dat vond ik best leuk! Maar of het overeen kwam met het karakter in het boek? Niet echt. De grapjes deden ook een beetje af aan de geloofwaardigheid van de film, het was vooral ongemakkelijk. En dan hebben we natuurlijk Mr. Grey, de man die in het boek omschreven wordt als een intense god. Wat ik persoonlijk Jamie Dornan echt niet vind, maar dat is natuurlijk een kwestie van smaak. Maar intensiteit zou hij wel moeten uitstralen in de film, maar dat mist ik het meeste van alles. De intense gevoelens van Christian en zijn tweestrijd tussen zijn stiekeme liefde voor Ana en zijn 50 shades of fucked up. Jammer, heel erg jammer! Een echte connectie tussen de acteurs was niet te voelen of te zien terwijl heel 50 shades daar om draait. Daarnaast mistte er ook wat diepgang in de achtergrond verhalen van de hoofdpersonages.

Erotiek

Ik vind dat ze de erotische scenes mooi hebben neer gezet. Des ondanks het gemis van de  intensiteit en passie (maar daar zal ik nu over ophouden). Het is classy maar wel Amerikaans. En daarmee wil ik zeggen dat je niet meer zag dan borsten en billen. Dus om de geslachtsdelen is netjes heen gefilmd. En echte seks zie je niet. Maar dit is al een hele stap voor Amerika, dus bravo! Film technisch was het mooi! Mooie close-ups van strelende zweepjes en handen die wanhopig in rood touw van de bouwmarkt grijpen. Over het algemeen vond ik de film heel mooi gefilmd trouwens, mooie details en geloofwaardige omgevingen!

35 shades of nay, 15 shades of yay.

Al met al is de film best oké, maar ik zou zeggen lees het boek eerst! Echt doen! Dat is zoveel intenser en sterker. Ik geef de film dus 1,5 sterren van de 5. Een niet heel hoog cijfer. Ik had er meer van verwacht en ik denk dat ze er ook meer mee hadden kunnen doen, maar dat de makers zich bewust hebben ingehouden zodat het een voor een groter publiek gespeeld kan worden. Ik zou wel naar de bios gaan! Puur voor de rage rondom vijftig tinten en dat je er daarna over mee kan praten met je vriendinnen. Maar verwacht niet te veel! Is het iets om met je vriend heen te gaan? Ik denk persoonlijk niet dat hij er gelukkig van wordt. Op misschien het mooie en naakte lichaam van Ana na.

Heb jij Fifty Shades of Grey al gezien (en/of gelezen)? Wat vond je er van?